Het was donderdag avond rond half 6, toen mijn vliezen braken met 37+4 weken. Een verrassing want, best op tijd! die nacht een paar rustige golvingen, maar het zette niet door. Ook op vrijdag niks aan de hand. Alleen steeds een plonsje water langs mijn benen, dus veel droge broeken aan moeten doen en Bart liep met de dweil achter mijn aan door het huis haha.
Die avond na de eerste 24 uur moesten we naar het ziekenhuis voor een CTG, alles was goed en we konden weer thuis afwachten, zaterdag weer niks en die avond weer in het ziekenhuis voor een check, zondag ochtend konden we terug komen als er nog niks zou gebeuren en dan zou het als er al een opening was de weeënopwekkers gestart worden. We melden ons om 8uur en gelukkig was er al 1 cm open! we konden starten.
Het infuus prikken was even gedoe, pas na 5 pogingen lukte dit pas, ik heb twee weken blauwe plekken gehad! De pomp stond aan rond 11 uur en werd elk half uur opgehoogd, er gebeurde niks en pas bij de hoogste stand begonnen de golvingen dit was rond 2 uur. Het spektakel begon en binnen 6 uur werd Bella geboren.
Het eerste uur ging prima op de bal. het ziekenhuis werkte erg goed mee om mij zo mobiel mogelijk te houden ondanks alle snoertjes. Na een uur werd het pittiger de golvingen kwamen rap achter elkaar en die zondag was de grote storm buiten en ook bij mij begon de golvingenstorm!! nog eens twee uur op mijn zij op bed opgevangen met het Tens apparaat, wat een top apparaat, die ving de uitstraling naar mijn rug heel goed op! Bart bediende de boost knop en was zo dichtbij en zo deden we het echt samen.
Rond 5 uur zat ik er helemaal doorheen, wat zwaar die storm en Bart moest zo zijn best doen om mij te helpen met ademhalen want ik schoot er continue uit, en raakte regelmatig in lichte paniek. ik dacht als dit nog lang doorgaat trek ik het niet, ik wil pijnbestrijding. De verloskundige kwam kijken en legde mij de opties uit. Shit beide vond ik eigenlijk geen optie dat was ik even vergeten. doorzetten dus. Ze bekeek ook de ontsluiting en wonderbaarlijk was ik al op 6 cm.
Oké ik ben al over de helft! Even naar het toilet want dat moest nog gebeuren, en daar ging het hard, ik vond het toilet een hele fijne plek, in kon de golvingen daar veel beter opvangen door de tegenkracht die ik in zijleuningen van het toilet en met mijn benen kon geven. Na 1,5 uur begonnen de eerste pers neigingen. Dit gaat rap, vond ook de kraamverzorgende, ze haalde de verloskundige er op nieuw bij, ik moest terug naar het bed. dat was minder fijn met golvingen elke minuut en mijn lichaam trilde aan alle kanten.
We zaten op 8,5 cm, dus bijna daar!! het bed werd in een zittende positie gezet, dit was super want ik kon zo mijn rug goed tegen het kussen drukken en met mijn benen tegen steunen, hierdoor voelde ik enorme kracht. ook werden de golvingen beter te doen, toen ze overgingen in persweeën. de verloskundige was klaar met haar dienst en ging weer weg, ze dacht dat het nog wel even zou duren, waar ze later excuus voor heeft aangeboden want ze had niet weg moeten gaan.
Rond 19 uur liep toevallig de gynaecoloog langs die haar ronde deed, zij kon gelijk blijven want de uitdrijving was echt begonnen. Ik vond dit een heel intense ervaring, hyper focus en zoals ze zeggen oerkracht, die van heel diep komt. veel beter te doen dan de fases ervoor. 19:43 werd Isabella geboren!!
Ze kon lang blijven liggen bij mij, alles verliep soepel en 1 hechting schade. Bij ons was er geen infectie dus we mochten de volgende ochtend naar huis. Ze heeft wel nog via mij met infuus antibiotica gekregen tijdens de bevalling, voor infectiegevaar door de langdurig gebroken vliezen.
Thuis was heerlijk, met een fijne kraamverzorgster, de borstvoeding liep gelijk prima, en gaat ook nog steeds soepel en Bella is heerlijk. Kortom, ik kijk terug op een heftige, intense ervaring want de heftigheid heeft mij toch overvallen en tegelijkertijd ben ik ook snel hersteld en was het ook wel weer fijn dat het snel voorbij was, beetje dubbel dus! We genieten!