Tijdens mijn – voorspoedig verlopen – zwangerschap hebben wij de cursus HypnoBirthing gevolgd bij Joke. Tijdens de bijeenkomsten hebben wij veel informatie en vooral inspiratie opgedaan omtrent alle mogelijkheden in en tijdens de geboorte. Vastberaden om de geboorte tot een mooie ervaring te maken hebben wij alle informatie uit de bijeenkomsten en het bijbehorende leeswerk in ons opgenomen. Door de bijeenkomsten en de oefeningen voor thuis zijn wij aangezet tot gesprek, samen hebben wij onze wensen kunnen bespreken en keuzes kunnen maken. Deze wensen en keuzes hebben wij opgenomen in het geboorteplan. Dit geboorteplan hebben wij besproken met de verloskundige en zodoende keken wij vol vertrouwen uit naar de geboorte van onze dochter.
Ik was op 27 januari 2022 uitgerekend, maar had sinds het begin van de zwangerschap het gevoel dat onze dochter in februari geboren zou worden. Wij waren dan ook niet verbaasd dat de uitgerekende datum verstreek en alles nog rustig bleef. Tegen het einde van de zwangerschap voelde ik mij nog steeds fit en actief. Op maandag 31 januari merkte ik dat ik weinig zin had om ons huis te verlaten, het regende die dag veel en het waaide erg hard, dat leek voor mij de reden waarom ik het liefst binnen bleef. Later die dag merkte ik dat de bewegingen van onze dochter in mijn buik (nog) meer waren dan eerder opgemerkt. Ze bleef bewegen en er waren weinig tot geen tussenposes.
Tegen de avond begon ik mij af te vragen of dit de eerste tekenen waren dat ons eerste kindje zich zou gaan laten zien. Na een onrustige avond ben ik rond half twaalf in slaap gevallen en werd ik om half één wakker met lichte krampen. Het lukte niet meer om opnieuw in slaap te vallen dus ben ik opgestaan en naar beneden gegaan. Een aantal uur heb ik in de woonkamer gezeten, in het donker. Onze twee honden kwamen bij mij liggen en lieten zich uitgebreid knuffelen en aaien. In mijn buik gebeurde van alles, ik voelde bewegingen van onze dochter maar ook iets nieuws, iets wat ik nog niet eerder had gevoeld. Waar ik eerder nog twijfelde, wist ik nu zeker dat de geboorte van onze dochter er aan zat te komen.
De ademhalingsoefeningen als geleerd tijdens de cursus zorgden ervoor dat ik veel rust voelde. Onze dochter voelde nu ook dichterbij dan ooit, en ik voelde heel sterk de behoefte om haar te vertellen wat er op dat moment gebeurde en wat er nog ging komen. In gedachten heb ik haar uitgelegd wat ik voelde en verzekerd dat alles goed ging komen, wij gingen dit samen doen!
Rond half vijf in de ochtend ben ik naar boven gegaan om Wouter wakker te maken en hem te vertellen dat zijn dochter die dag geboren zou worden. Hij is direct opgestaan om een warme kruik te maken en heeft met kussens een fijne plek in bed gebouwd en een film aangezet. Samen hebben we gedurende de film in bed gelegen, met allebei onze handen op mijn buik, waar de activiteit bleef toenemen. Tegen het einde van de film zijn we de weeën gaan timen, die bleken allemaal ongeveer een minuut te duren en er zat telkens vijf tot acht minuten tussen. Na de film ben ik in bad gegaan, daar heb ik geluisterd naar de affirmaties en mij geconcentreerd op mijn ademhaling.
Na een tijdje ben ik uit bad gegaan en zijn we samen naar beneden gegaan. Wouter ging met zijn werk bellen om aan te geven dat hij die dag niet kon werken en dat zijn ouderschapsverlof waarschijnlijk die dag in zou gaan. Ondertussen hield ik mij bezig met andere kleine praktische zaken die ik nog snel geregeld wilde hebben, de vaatwasser uit- en inruimen, was uit de droger halen.
Om kwart over acht hebben we naar de verloskundige gebeld, dit leek mij een goed moment voor haar om te komen, ik had sterk het gevoel dat ik al een heel eind was in het proces. De verloskundige was er rond negen uur en heeft mij eerst alleen maar geobserveerd. Ik liep rondjes in de woonkamer en gebruikte de rugleuning van de bank of een stoel om overheen te hangen bij een nieuwe wee. Na een tijdje stelde de verloskundige voor om te toucheren, dit wilde ik op dat moment (nog) niet, het voelde nog niet goed om een ‘vreemde’ toe te laten.
Vlak daarna braken mijn vliezen, de verloskundige twijfelde of het vruchtwater helder was en stelde voor om toch wat controles te doen. Hier heb ik na overleg mee ingestemd. Voor de controles zijn we naar boven gegaan, naar onze slaapkamer. Wouter heeft de kaarsen op de slaapkamer aangedaan en de playlist die we vooraf hadden opgesteld aangezet. Uit de controles van de verloskundige bleek dat het vruchtwater helder was en het zowel met mij als met onze dochter goed ging. In het geboorteplan hebben wij aangegeven de ontsluiting niet te willen weten, dus de verloskundige heeft op dat moment alleen aangegeven dat ze vanaf dat moment zou blijven.
De geboorte vorderde en zoals ook afgesproken in het geboorteplan heeft de verloskundige ons het proces samen laten doen. Tussendoor kwam ze even kijken en nam daarna haar afstand door op de gang of beneden te wachten. Wouter bleef bij mij en ondersteunde mij bij het aannemen van verschillende houdingen, hielp mij te ontspannen en op mijn ademhaling te letten en zorgde ervoor dat ik tussendoor voldoende dronk.
Dat de kraamverzorgster er inmiddels was en op onze slaapkamer was begonnen aan de voorbereidingen voor na de geboorte is volledig langs mij heen gegaan. Na een tijd kwam de verloskundige om te vertellen dat ze zich zorgen maakte over het vorderen van de geboorte en daarmee de risico’s voor onze dochter. Na overleg hebben we ingestemd met een tweede keer controles, daaruit bleek dat mijn vliezen eerder alleen bovenin gebroken waren. Onderin zat er nog een vlies, waardoor onze dochter niet verder kon. Wij besloten gebruik te maken van de aangeboden hulp om het laatste vlies te breken.
Daarna ging het erg snel, ik voelde onze dochter nu ook zakken. Vrij snel daarna was – onder aanmoediging van Wouter, de verloskundige en de kraamverzorgster – haar hoofdje er ineens. Wouter kon haar hoofdje zien en ik kon haar voelen. De verloskundige heeft Wouter op dat moment geïnformeerd waardoor hij onze dochter aan kon pakken direct na de geboorte. Wouter heeft haar op mijn borst gelegd en de verloskundige en kraamverzorgster zorgden er met warme doeken voor dat ze niet direct kleertjes of een mutsje nodig had. Flore is op dinsdag 1 februari om kwart over één ’s middags geboren en in het eerste uur van haar leven is zij alleen door Wouter en door mij aangeraakt. De navelstreng hebben we laten uitkloppen en de placenta is na een tijdje spontaan geboren.
Wij kijken heel positief terug op de geboorte omdat dit grotendeels volgens het geboorteplan is verlopen en omdat wij van begin tot eind het gevoel hebben gehad dat wij de regie hadden.