Maandag 16 maart om 20:30 braken mijn vliezen. Ik had nog een test thuis om er zeker van te zijn dat het echt mijn vliezen waren die braken. De test was positief, dus heb ik de verloskundige op dat moment gebeld. Ik had ook dit moment nog geen weeën dus de verloskundige heeft geadviseerd om lekker te gaan slapen en als ik die nacht weeën zou krijgenmoest ik bellen. Dit was helaas niet het geval dus in in de ochtend kwam de verloskundige om
een controle te doen. Helaas de hele dag geen echte weeën gekregen dus moesten we s’avonds naar het JBZ vanwege langdurige gebroken vliezen.
Om 17:00 had de verloskundige nog getoucheerd. Ik had nog steeds nul ontsluiting. De hele dag hadden we van alles geprobeerd om de bevalling op t wekken ( op de yoga bal, veel lopen, essentieel olie etc.) Maar onze kleine was er nog niet klaar voor om geboren te worden.
22:30 kwamen we aan bij het JBZ. Op dit moment was ik teleurgesteld dat mijn thuis badbevalling niet door kon gaan en ik snapte niet waarom mijn lichaam niet deed wat hij moest doen. Ik kreeg een nieuwe controle en een CTG, tijdens de CTG bleek het dat ik regelmatig contracties had dus de verloskundige van het ziekenhuis heeft mijn ontsluiting gecheckt en dit
was 2 cm. Ze hebben besloten om ons in het ziekenhuis te houden om te kijken of het in de nacht op gang zou komen. Ik heb de hele nacht regelmatig contracties gehad maar helaas geen weeën.
In de ochtend werd er besloten om te beginnen met het in nemen van een pilletje die mijn baarmoedermond rijper zou maken en verder naar voren zou brengen. Na twee pilletjes, dit was om 12:00 kreeg ik echte weeën. Toen zijn we gestopt met de pilletjes om te kijken hoe mijn lichaam het verder op zou pakken. De weeën bleven komen steeds intenser worden. In de
middag met behulp van Djoerd op mijn adem gelet en vocaliseren. Ondertussen had ik mijn bevalplan door genomen met de verloskundige en een verpleegkundige. Hier waren ze heel relaxed en meegaand in. Tuurlijk bleef er niet veel over van het origineel plan dat we thuis in gedachten hadden. Maar de dingen die konden werden gedaan.
Om 19:00 werd mijn ontsluiting gecheckt. Helaas was deze maar 3,5 cm. Er werd dus besloten om mijn vliezen volledig te breken, het bleek dat mijn vliezen alleen aan de bovenkant gescheurd waren. Beneden waren ze nog helemaal dicht. Na het breken van mijn vliezen werd het echt heftig. Ik kon moeilijk controle over mijn lichaam houden. Djoerd heeft mij toen heel
veel ondersteund en om 22:00 kreeg ik een shot morfine in mijn been. Om tussen de weeën in te kunnen ontspannen. Ik heb maar een kleine herinnering van toen ik onder morfine was. Ik weet nog wel dat ik de pijn kon voelen en dat ik de weeën echt mee kreeg en me niet kon concentreren ik was echt niet mij zelf.
Om 02:00 was ik weer bewust en werd uit het niets weer helemaal mijzelf. Ik was terug in mijn lichaam en ik zij tegen Djoerd: Je moet de verloskundige bellen ik MOET nu persen. Ik had op dat moment inderdaad volledige ontsluiting en om 02:15 mocht ik beginnen met persen. Ik ben wel blij dat ik op de persmoment en op de geboorte helemaal terug naar mezelf was.
Ik vond het een heel fijn moment ik was volledig bij zinnen en ik kreeg heel veel
ondersteuning vanuit Djoerd en het ziekenhuis personeel. Ik voelde me echt een super Hero !
Om 02:44 op 18 Maart is onze Jolie ter wereld gekomen. Zij werd direct aan mijn borst gelegd en het ‘Golden Hour ‘ werd heel goed gerespecteerd. De kinderarts kwam pas later in de nacht om te checken hoe het met Jolie ging. Gelukkig was alles goed en we mochten na 12uur in observatie lekker naar huis.
Terwijl onze bevalling totaal anders liep, kijk ik heel goed terug, ik heb een hele fijne ondersteuning gehad van het ziekenhuis personeel, maar ook Djoerd was echt top, hij heeft mij geholpen door de weeën (werd zelfs emotioneel toen het moeilijk werd), hij heeft mij nooit alleen gelaten. Ik vond het ook heel fijn dat de ziekenhuispersoneel onze plan zoveel mogelijk heeft gevolgd, en elke verpleegkundige die onze kamer inliepen zeiden dat ze onze plan hadden
gelezen en dat ze gaan hun best doen en dat het hier (in het JBZ) ook kon. Ik was duidelijk dat ik de rugprik niet wou, en dat ik mijn bevalling wou ervaren en voelen, en dat werd ook geluisterd.
Ik heb de oefeningen van de Eendaagse cursus Natuurlijk Geboorte en de Yoga wel kunnen gebruiken, en de ziekenhuis heeft mij een Yoga Bal gegeven zo dat ik ook lekker erop kon bewegen, ik mocht ook douchen met een Bluetooth CTG apparaat. Het was mijn eerste bevalling, ik was er klaar voor maar ook bang, bang voor een ziekenhuis bevalling, maar ik ben heel positief over mijn bevalling, soms lopen dingetjes anders en je moet het gewoon los laten, ik weet dat ik mijn best heb gedaan en iedereen om me heen ook. Ik heb
nu veel meer vertrouwen in mezelf, en in mijn lichaam, als ik naar de foto’s van de bevalling kijk, moet ik een traantje laten, ik ben zo trots op mezelf, zo trots op mijn baby en zo trots op Djoerd.
