Het was een prachtige, onwerkelijke thuisbevalling. Het rommelde al een paar dagen en ik dacht al een paar nachten dat het begonnen was. Maar het zette niet door, prima we hadden ook geen haast. De dag waarop hij uiteindelijk geboren zou worden begon rustig. Mijn man had nog een eindopdracht voor z’n opleiding en m’n moeder kwam mij helpen met onze dochter. Ik had in mijn hoofd dat onze zoon mocht komen als de opdracht van mijn man was afgerond. En zo ging het uiteindelijk ook! Overdag al wat krampen maar niets pijnlijks. Gewoon mijn ding gedaan.
Einde van de dag had ik wel het idee dat er wel eens wat kon gaan gebeuren. We besloten dat onze dochter bij oma en opa zou logeren, niet omdat ik dacht dat hij die avond zou komen maar omdat we dan even een beetje rust zouden hebben. Om 20.00 u kwam mijn man thuis, opdracht afgerond, en om 20.00 u ging mijn dochter uit logeren. Alsof mijn lijf het voelde want vanaf die tijd begon het regelmatiger “te rommelen”. Nog een relaxt rondje door het huis opgeruimd zodat ik vond dat het klaar was voor hem.
Om 21.00 u de verloskundige gebeld, ze waren er om 21.15 u. Ik wilde graag dat ze voelde hoeveel ontsluiting ik had, 5 cm en tijdens toucheren 7 cm. Terwijl ik nog geen pijn had gehad en nog geen zichtbare wee te zien was geweest. Bizar! Ik ging lekker relaxed onder de douche staan, muziekje, kaarsje, warm water. Alleen kwamen de weeën niet. Ik kon niet in mijn bubbel, want er gebeurde niets. Rustig afgewacht en het de tijd gegeven.
Toen op mijn verzoek de vliezen gebroken en toen kwamen de weeën. Ik vond het fijn om die op te kunnen vangen, in de douche en later hangend op mijn man. Ik voelde dat ik persdrang kreeg en ik mocht mijn ding doen. Het was een invalverloskundige en ik heb heel goed kunnen aangeven wat ik wel wilde en wat niet. Zij stelde dingen voor waar ik niet de voorkeur voor had en ik zei rustig dat ik op bed op de bal wilde hangen om te bevallen, verticaal. Ze stelde voor op de rug met knieën omhoog.
Ik zei heel duidelijk dat.ik dat zeker niet wilde en ging mijn ding doen. Dat vond ze prima, het was mijn geboorte. Mooi hoe sterk ik voelde wat goed was. Om 23.31 u na 20 min persen was hij er. In totaal 2.5 uur, maar het voelde als rustig en niet overhaast. Ik ben erg trots op het feit dat ik met een onbekende verloskundige de regie zo goed heb gehouden en precies heb gedaan hoe ik het wilde.
En ik vind het bizar gaaf dat onze zoon wist wanneer hij kon komen, wanneer ik er rust voor had: het moment dat zijn vader thuiskwam van zijn eindopdracht en z’n zus uit logeren, omdat dit voor mij beide belangrijke dingen waren. Prachtig hoe dat elkaar aanvoelt. Erg trots en we zijn heel blij met onze kleine man en ons nieuwe gezin.
Bedankt voor je fijne cursus. Het heeft mij ook deze tweede keer weer geholpen vertrouwen te hebben en te weten wat ik zelf kan en wil. En dat is zo belangrijk!